Buigtest op metaal volgens ISO 7438, ASTM A370, ISO 8491
De buigtest volgens ISO 7438, ASTM A370 of ISO 8491 is een gestandaardiseerde methode voor de bepaling van de buigeigenschappen van metalen. Zo worden de buigsterkte en de stijfheid van het materiaal geëvalueerd.
De buigtest op metaal wordt uitgevoerd als een 3-punts buigtest waarbij een sample symmetrisch op twee steunen rust en een loodrechte kracht uitgeoefend wordt met een stempel om op die manier maximale buigspanning te veroorzaken.
Normen Samples & buighoek Uitvoeren van de test Karakteristieke waarden Testmachines FAQ
Samples en buighoeken voor buigtests op metaal
Het sample kan een ronde, vierkante, rechthoekige of veelhoekige sectie hebben. De stempel vervormt het sample plastisch tot een bepaalde buighoek bereikt wordt.
- Een vastgelegde buighoek (bv. 90°)
- Een buighoek van 180°, de benen van het sample zijn evenwijdig aan elkaar op een vaste afstand
- Een buighoek van 180°, de benen van het sample liggen tegen elkaar
Als de vereiste buighoek 180° bedraagt, kan het sample met drukplaten samengedrukt worden na de buigtest.
Uitvoeren van een test
Door de kracht uitgeoefend door de stempel, wordt het sample plastisch vervormd en gebogen. Het contactoppervlak van het sample met de stempel wordt samengedrukt, terwijl het tegenovergestelde oppervlak uitgerokken wordt. Tijdens de buigtest ontstaat dus een trekspanning aan één kant van het sample en een drukspanning aan de tegenovergestelde kant van het sample.
Ten opzichte van het midden van het sample zijn de spanningen het grootst aan de randen, en treedt hier veelal breuk op. Deze maximale spanningen aan de rand worden ook buigspanningen genoemd. Wanneer de vloeisterkte van het materiaal bereikt wordt, ontstaat plastische vloeiing.
In vergelijking met de trektest of druktest, is er in de buigtest geen homogene verdeling van spanning over de sectie van het sample. Het materiaal wordt even veel beïnvloed door trekkrachten als door drukkrachten. Daarom treden limiterende spanningen in een materiaal vaak op tijdens een buigtest, en niet tijdens een trek- of druktest.
Normaal gezien wordt de buigtest uitgevoerd bij kamertemperatuur.
Karakteristieke waarden van de buigtest volgens ISO 7438
De karakteristieke waarden voor een materiaal, bepaald via de buigtest volgens ISO 7438 zijn onder andere de maximale buigspanning, optredende vervormingen, breuksterkte en weerstand van het materiaal. De testresultaten leveren belangrijke informatie over de buigsterkte, ook buigweerstand genoemd, en het gedrag van een materiaal.
Profiteer van de voornaamste testsoftware voor materiaaltests
De ZwickRoell testXpert testsoftware brengt:
- Eenvoudige bediening: begin meteen te testen en word een testXpert met oog voor maximale veiligheid.
- Betrouwbaar en efficiënt testen: Haal voordeel uit betrouwbare testresultaten en maximale testefficiëntie.
- Flexibele integratie: testXpert is de optimale oplossing voor al uw toepassingen en processen: eenvoudig gesteld, een effectievere workflow.
- Toekomstzeker design: testsoftware voor de volledige levenscyclus, klaar voor uw toekomstige testtaken!
FAQ
De buigtest volgens ISO 7438 levert karakteristieke waarden voor een materiaal zoals maximale buigspanning, optredende vervormingen, breuksterkte en weerstand van het materiaal tegen buiging.
De buigstijfheid, ook gekend als buigmodulus of elasticiteitsmodulus in buiging, is een karakteristieke waarde voor de stijfheid van een materiaal onder buigbelasting. Ze weerspiegelt de weerstand van een materiaal tegen buigspanning.
De buigstijfheid van een materiaal wordt berekend met de gegevens uit de buigtest. Buigstijfheid = buigspanning / buigvervorming
De buigsterkte (ook maximale buigspanning of breuksterkte onder buigbelasting) is een maat voor de maximale belasting die een materiaal kan weerstand onder buigbelasting
. Ze wordt gewoonlijk uitgedrukt in megapascal (MPa).
De buigsterkte van een materiaal wordt berekend met de gegevens uit de buigtest: buigsterkte = maximale buigkracht / sectie van het sample