Nitreerdiepte definitie
- Zoals cementeren is nitreren een thermochemisch diffusieproces. In tegenstelling tot cementeren wordt de oppervlaktelaag bij nitreren verrijkt met stikstof in plaats van koolstof.
- Werkstukken uit ferrometalen verkrijgen door het nitreren een betere slijtvastheid, sterkte en corrosieweerstand. Het hogere aandeel stikstof zorgt ook voor een hogere hardheid.
- Nitreren wordt bij voorkeur uitgevoerd in een temperatuurgebied van 500 tot 550°C. Zolang deze thermisch stabiel is, blijft de originele structuur ongewijzigd. De stikstof wordt met behulp van een donor aangebracht op het oppervlak van het werkstuk en geadsorbeerd. Dit zorgt voor een vrijgave van stikstofatomen aan het oppervlak van het sample. De stikstofatomen worden geabsorbeerd en diffuseren verder in het werkstuk. De nitreerlaag is gecreëerd.
Bepalen van de nitreerdiepte volgens DIN 50190-3
- De bepaling van de nitreerdiepte wordt beschreven in de norm DIN 50190-3. Deze wordt afgeleid uit de hardheidscurve bij een grenshardheid van 50 HV boven de hardheid van de kern, zie illustratie (NHD).
- Het oppervlak van het sample waarop de meting gebeurt, moet fijn bewerkt zijn.
- Eerst wordt de hardheid van de kern bepaald. Dit gebeurt via minstens drie hardheidsmetingen en levert de waarde voor de hardheidsgrens. Vervolgens worden hardheidsmetingen uitgevoerd van aan het oppervlak tot de kern op precies gedefinieerde afstanden. De gebruikte testmethode is Vickers hardheid met lage belasting.
- De nitreerdiepte wordt afgeleid uit een curve die de hardheid beschrijft in functie van de afstand tot de rand van het sample-oppervlak door de afstand tot de berekende hardheidsgrens te bepalen.
