Valtest volgens DIN EN 10274 en API 5L
De valtest volgens DIN EN 10274 en API 5L is een mechanische test waarin een bepaald gewicht valt op een sample vanop een bepaalde hoogte.
Na afloop van de valtest wordt het uitzicht van het breukvlak geëvalueerd. Hierbij wordt de verhouding tussen het vervormde breukgedeelte en het brosse breukgedeelte visueel bepaald. De evaluatie kan ook gebeuren aan de hand van de effectieve door het sample geabsorbeerde energie.
Valtest volgens DIN EN 10274 en API 5L
De DIN EN 10274 valtest en de aanbevolen methode 5L3 van het American Petroleum Institute (API) beschrijven testmethoden waarvoor zogenaamde zware valtorens gebruikt worden. Terwijl EN 10274 de algemene uitvoering van de test beschrijft, refereert API naar een productnorm voor pijplijnen.
De test wordt over het algemeen uitgevoerd op samples uit metalen platen die gebruikt worden voor het vervaardigen van buizen met een diameter groter dan 300 mm en een wanddikte groter dan 6 mm. Tijdens de test wordt een sample met een koudgeperste kerf aan beide zijden ondersteund en kapotgeslagen. De impact gebeurt aan de tegenovergestelde kant van de kerf. De opstelling is gelijkaardig aan een driepunts buigtest met impactbelasting. De energie (gewicht en valhoogte) wordt zo ingesteld dat het sample breekt en het breukvlak visueel kan beoordeeld worden.
In de API wordt verder een gefreesde V-vormige kerf beschreven, die voornamelijk gebruikt wordt bij sterker materiaal. Hier wijken de twee normen van elkaar af, aangezien gefreesde kerven niet toegestaan zijn volgens DIN EN 10274.
De test wordt uitgevoerd bij een vooraf bepaalde temperatuur.
