Vermoeiingstest
Tijdens een vermoeiingstest wordt vermoeiing veroorzaakt in het materiaal met behulp van een cyclische belasting aan een bepaalde testfrequentie. Dit kan een pulserende belastingstest zijn in trek- of drukrichting, of een test met alternerende belasting bestaande uit trek en druk.
Bij vermoeiingstests breekt een materiaal vaak duidelijk beneden de statische sterktelimieten.
Resultaten van vermoeiingstests worden gewoonlijk voorgesteld in de vorm van spanning/belasting cyclische diagrammen. Hierin wordt het aantal cycli tot breuk van het sample uitgezet ten opzichte van de amplitude van de cyclische spanning.
Enerzijds worden vermoeiingstests gebruikt voor het bepalen van karakteristieke waarden, anderzijds voor het bepalen van de levensduur.
Vermoeiing van een materiaal
Materiaalvermoeiing is de schade of het breken van een materiaal of een onderdeel blootgesteld aan herhaalde, met de tijd variërende spanning.
Vermoeiing wordt veroorzaakt door plastische vervorming in zijn kleinste vorm, microplastische vervorming. Deze schade kan vergroten bij voortdurende spanning (scheurgroei) en uiteindelijk leiden tot een definitieve breuk van het materiaal of het onderdeel.
Onderzoek van verschillende schadegevallen leidt tot de volgende bevindingen:
- Componenten die al lang in gebruik zijn zonder problemen, kunnen plots breken.
- De breuk wordt niet veroorzaakt door een enkele overbelasting.
- De breuk treedt op duidelijk beneden de statische sterktelimieten.
- De belasting varieert met de tijd en is vaak repetitief.
De levensduur van cyclisch belaste componenten is gelimiteerd. Daarom wordt, vooraleer kritische componenten ingezet worden, een evaluatie van de levensduur of een vermoeiingstest uitgevoerd om een inschatting te maken van de duurzaamheid van het onderdeel (bepaling van levensduur).
