Próba przebicia
DIN 53142-2
Badanie przebicia mierzy energię zużytą do przebicia tektury falistej. Podczas próby przebicia zgodnie z normą DIN 53142-2 materiał jest obciążany we wszystkich kierunkach przestrzennych dzięki korpusowi nakłucia w kształcie piramidy. Występują połączone obciążenia rozciągające, ściskające, zginające i ścinające. Wynikiem badania jest absorpcja energii podczas przebijania materiału. Urządzeniem badawczym do tego testu jest maszyna do badania wytrzymałości materiałów.
Próba przebicia z ZwickRoell
- Wyniki uzyskane za pomocą maszyn do badania materiałów generalnie różnią się znacznie mniej niż zwykłe pomiary wahadłowe. We współpracy z Instytutem Badań Tektury Falistej określono, że korelacja z wahadłami wynosi 5% (odchylenie standardowe).
- Dalsze zalety maszyny do badania materiałów w porównaniu z badaniem wahadłowym (DIN 53142-1) to brak zmiany ciężaru, brak zniekształcających oscylacji, brak konieczności manipulowania pierścieniami ustalającymi, elektroniczna rejestracja mierzonych zmiennych siły i drogi oraz znacznie większy zakres pomiarowy.
- Teoretycznie bez konwersji mechanicznej można badać papiery o gramaturze od 80 g/m² aż po ciężką tekturę falistą o grubości 17 mm i energii ok. 40 dżuli.
- Kolejny plus: Po próbie nakłucia maszyna bez problemu wyciąga piramidę z tektury falistej. Kołnierz taki jak wahadłowy mechanizm udarowy nie jest już wymagany.
- Wszystkie te funkcje sprawiają, że badanie za pomocą maszyny do badania materiałów jest łatwiejsze i bezpieczniejsze.
