ISO 8256 | ASTM D1822 Próba zrywania udarowego

Dla konwencjonalnego badania zrywania udarowego zgodnie z ISO 8256 i ASTM D1822 stosuje się młoty do badania udarności , które szczegółowo zdefiniowano w normie ISO 13802. Umożliwia to dobrą porównywalność badań przeprowadzanych na różnych urządzeniach badawczych, laboratoriach, użytkownikach i lokalizacjach.

Zasada pomiaru bazuje, jak w przypadku Charpy udarnościowa próba zginania z karbem ISO 179 / ASTM D6110 opiera się na młocie wahadłowymo stałej wydajności roboczej i wysokości upadku, który podczas uderzenia w badaną próbkę uwalnia część swojej energii kinetycznej. W rezultacie młot wahadłowy po uderzeniu nie podnosi się już na pierwotną wysokość opadania. Zmierzona różnica wysokości pomiędzy wysokością opadania a wysokością wznoszenia się staje się miarą pochłoniętej energii. Określając wysokość upadku, określa się także prędkość uderzenia, tak aby badania odbywały się przy porównywalnych prędkościach wydłużenia.

Cechą szczególną próby rozciągania udarowego jest korekcja pracy odśrodkowej, przejmowanej przez jarzmo poprzeczne. Korekta ta opiera się na założeniu zderzenia sprężystego. W praktyce jednak zdarza się, że kolizja ma oprócz sprężystego składnika także element plastyczny, zatem korekta ta pozostaje przybliżona. Dlatego, jeśli to możliwe, należy przeprowadzić bezpośrednie porównanie wartości charakterystycznych, stosując tę ​​samą parę młota wahadłowego i rozmiaru jarzma poprzecznego.

Każdy wahadło może być używane w zakresie od 10% do 80% jego wydajności roboczej. Jeżeli kilka młotów wahadłowych spełnia ten warunek do badania materiału, co zwykle ma miejsce, ponieważ obszary robocze różnych młotów wahadłowych nakładają się, stosuje się młot wahadłowy o największej wydajności roboczej. Zapewnia to minimalizację spadku prędkości podczas procesu uderzenia.

Rodzaj pomiaru oznacza, że ​​wszystkie straty energii można przypisać próbce badanej i jarzmowi poprzecznemu. Z tego powodu ważne jest, aby minimalizować, korygować lub całkowicie wykluczać wszystkie zewnętrzne źródła błędów. W normie ISO 13802 znajdują się ścisłe specyfikacje, dotyczące strat tarcia, które nieuchronnie powstają w wyniku tarcia powietrza i tarcia w punktach łożyskowania młota wahadłowego, a także kontroli w ramach regularnej kalibracji. Wartości korekcji są mierzone i przypisywane do odpowiedniego młota wahadłowego. Dla jakości pomiaru istotny jest odpowiedni ciężar i pozbawiony wibracji montaż młota do badania udarności na bardzo stabilnym stole laboratoryjnym, blacie przykręconym do litej ściany lub na podeście murowanym. Wibracje wewnętrzne w urządzeniu są konstruktywnie minimalizowane. ZwickRoell stosuje wahadła z podwójnymi prętami wykonanymi z jednokierunkowych materiałów węglowych, które charakteryzują się bardzo niską masą, a jednocześnie zapewniają optymalną sztywność prętów wahadła.