Przejdź do zawartości strony

Badanie na rozciąganie

Badanie na rozciąganie jest metodą badawczą służącą do mechanicznego badania materiałów w celu określenia właściwości materiału. W zależności od materiału stosuje się ją jako standardową procedurę zgodną z odpowiednią normą w celu określenia granicy plastyczności, wytrzymałości na rozciąganie, wydłużenia przy zerwaniu i innych parametrów materiałowych.

W badaniu na rozciąganie próbkę materiału rozciąga się aż do zerwania. Przy czym zastosowana prędkość rozciągania musi być niska, aby wynik nie był zniekształcony. Podczas próby rozciągania mierzy się siłę i zmianę długości próbki.

Badania na rozciąganie są jednymi z najczęściej przeprowadzanych badań obok pomiarów twardości w mechanicznym badaniu materiałów. Służą do scharakteryzowania wytrzymałości i zachowania się odkształcenia pod wpływem naprężenia rozciągającego.

Stosowanie Różnicowanie oddziaływania Różnicowanie materiału Próby rozciągania zgodnie z ISO & ASTM Maszyny wytrzymałościowe Dalsze badania

Charakterystyka próby rozciągania

Wytrzymałość na rozciąganie
Maksymalne mechaniczne naprężenie rozciągające
do Wytrzymałość na rozciąganie
Granica plastyczności
Koniec zachowania elastycznego
do Granica plastyczności
Wydłużenie niszczące
Ocena zachowania się odkształcenia
do Wydłużenie niszczące
Przewężenie przy zerwaniu
do Przewężenie przy zerwaniu

Próba rozciągania - cel i znaczenie

Próby rozciągania zostaną

  • na przetworzonych cienkich próbach w celu określenia zachowania materiału pod jednoosiowym naprężeniem rozciągającym równomiernie rozłożonym w przekroju,
  • na próbach z karbem do symulacji wieloosiowych stanów naprężeń – próba rozciągania z karbem lub też
  • na wyrobach takich jak druty, przędze, folie, liny, kształtki, komponenty lub grupy komponentów – zwane dalej próbkami –

przeprowadzane.

W próbie rozciągania zostają właściwości materiału

  • przy stale rosnącym (nieuderzeniowym) obciążeniu – „klasyczna“ quasi-statyczna próba rozciągania
  • przy stałym spokojnym (statycznym) obciążeniu – badanie pełzania na rozciąganie
  • ze zmiennym naprężeniem w celu wyznaczenia cyklicznej krzywej naprężenia-wydłużenia –LCF (Low Cycle Fatigue)
  • w temperaturze pokojowej (10 do 35 °C)
  • w podwyższonych temperaturach (znacznie powyżej 1000°C)
  • w niskich temperaturach (do – 269°C)
  • przy bardzo niskich prędkościach badawczych - próbach pełzania - lub także
  • przy zwiększonych prędkościach badawczych - próby rozciągania z dużą prędkością lub próby rozdarcia z dużą prędkością

badane.

Określone w próbie rozciągania wartości charakterystyczne

  • stanowią podstawę do obliczenia i wymiarowania elementów i konstrukcji obciążonych statycznie,
  • wymagane jest scharakteryzowanie zachowania przy przetwarzaniu materiałów,
  • służą w kontroli jakości do oceny jednolitości produkcji i
  • są używane przy wyborze materiałów w celu porównania materiałów i stanów materiałów.

Zróżnicowanie prób rozciągania ze względu na przebieg naprężenia w czasie

Ogólnie rozróżnia się próby rozciągania pod obciążeniem statycznym, quasi-statycznym, cyklicznym i udarowym.

Statyczny ogólnie odnosi się do naprężenia, gdy materiał jest poddawany statycznemu, spokojnemu stałemu obciążeniu. W „klasycznej” próbie rozciągania przykładane jest naprężenie stale rosnące i nieuderzeniowe (quasi-statyczne). Górną granicą dla quasi-statycznych metod badawczych jest szybkość odkształcenia wynosząca w przybliżeniu 10-1s-1, tj. maksymalny przyrost np. wydłużenia nie może przekraczać 0,1% na sekundę.

Zróżnicowanie prób rozciągania w zależności od badanego materiału

Próba rozciągania to znormalizowana standardowa procedura badania materiałów, która ma różne wymagania dotyczące wdrożenia w zależności od materiału/branży.

Nasi eksperci branżowi rozumieją te wymagania i chętnie pomogą w skonfigurowaniu wymaganego systemu badawczego dla Twoich indywidualnych potrzeb testowych.

Na poniższej liście znajdziesz przykłady różnych opisów prób rozciągania w wielu różnych gałęziach przemysłu.

Ważne znormalizowane próby rozciągania zgodnie z ISO i ASTM

Short description Standards
Tworzywa sztuczne | Elastomery | Próba rozciągania ASTM D412
Tworzywa sztuczne | Próba rozciągania ISO 527-1, ISO 527-2
Tworzywa sztuczne | Folie | Próba rozciągania ISO 527-3
Tekstylia | Nici, włóczki, skrętki | Próby rozciągania ISO 2062, ISO 11566
Metal | Próba rozciągania (temperatura pokojowa) ISO 6892-1
Tworzywa sztuczne | Próba rozciągania ASTM D638
Metal | Próba rozciągania (podwyższona temperatura) ISO 6892-2
Kompozyty | Próba rozciągania ISO 527-4, ISO 527-5
Kompozyty | Próba rozciągania ASTM D3039
Metal | Próba rozciągania (podwyższona temperatura) ASTM E21
Tworzywa sztuczne | Folie | Próba rozciągania ASTM D882
Metal | Próba rozciągania (temperatura pokojowa) ASTM E8
Tworzywa sztuczne | Próba rozciągania przy dużych prędkościach wydłużenia (Szybka próba rozdarcia) ISO 18872, ISO 18989 (draft)
Papier | Tissue | Próba rozciągania w stanie suchym ISO 12625-4
Papier | Tissue | Próba rozciągania w stanie mokrym ISO 12625-5
Medycyna | Cewniki | Badanie na rozciąganie ISO 10555
Tworzywa sztuczne | Rury | Właściwości rozciągające ISO 6259-1, ISO 6259-2, ISO 6259-3, ISO 8521, ISO 8513, ASTM D2105, ASTM D2290
Papier & Tektura | Próba rozciągania w stanie suchym ISO 1924-2
Papier & Tektura | Próba rozciągania w stanie mokrym ISO 3781

Maszyny wytrzymałościowe do badania rozciągania

Dalsze próby

Badanie zmęczeniowe
Definicja i opis
do Badanie zmęczeniowe
Badanie twardości & Metody badania twardości
do Badanie twardości & Metody badania twardości
Badanie udarności
do Badanie udarności
Badanie upadku
do Badanie upadku
Badanie w dwóch osiach
do Badanie w dwóch osiach
Metody badawcze tłoczności blach
do Metody badawcze tłoczności blach
Top